Bronhijalna astma je najčešće psihosomatsko oboljenje respiratornog tipa. Psihosomatski poremećaji nastaju kao posljedica djelovanja nepovoljnih psihičkih uticaja na tijelo i neuspjeha mentalne zaštite protiv tih uticaja. Kada psiha nema snage ili dovoljno sposobnosti da se izbori s nagonskim porivima (uglavnom agresivnim), onda se tenzija prazni u tijelo. Tijelo, zapravo, postaje mjesto rasterećenja nagomilane i neobrađene nagonske energije. Bronhijalna astma, kao najčešće psihosomatsko oboljenje kod djece, adolescenata tako i odraslih, javlja se kod prepoznatljivog tipa ličnosti. Iako obilježja ličnosti nisu sasvim jednoobrazna, sigurno zajedničko obilježje je preosetljivost.
Disanje je proces koji je pod uticajem emocija, a emocije su kod osetljivih osoba izraženije i intenzivnije doživljene. Kada dišemo pravilno, utičemo povratno na blagostanje rada srca i svoj organizam. Nepravilno disanje dovodi do poremećaja srčanog rada i može dovesti do mnogih drugih smetnji Ritam i intenzitet disanja mijenjaju se u stanjima povišene uzbuđenosti, straha, jake tuge ili bijesa. Napad panike i anksioznost, kao doživljaji jake uznemirenosti, se mogu umiriti pravilnim disanjem. Dakle, samo iz ovog kratkog opisa vidi se da disanje u velikoj mjeri spaja naše tjelesno i psihičko. Preko disanja možemo, praktično, uticati na tijelo i psihički doživljaj tijela.
Bronhijalna astma se ispoljava u napadima koji se vezuju za promenu u ritmu udisaja i izdisaja. Ta promjena u ritmu nastaje usljed poremećaja u lučenju sluznice disajnih organa. A teškoće koje se javljaju prilikom disanja su, najčešće, praćene jakim strahom i uznemirenošću. Bronhijalna astma uznemirava prilikom napada, doživljava se kao nemogućnost disanja i osjećaj gušenja. Taj strah, kao i kod napada panike, utiče na pojačano lučenje adrenalina i noradreanlina psihičke simptome derealizacije i fizičke simptome poput sušenja usta, drhtanja, širenja zjenica, znojenja dlanova, ubrzanog rada srca itd.
Bronhijalna astma je problem na koji ljekari gledaju prvenstveno kao na fizičku bolest koja nastaje pod uticajem alergena ili virusa kao okidača u disajnim putevima. Međutim, psihički stres je jedan od faktora uzroka nastanka astme.
Bronijalna astma, ovako opisana, dobija još jednu dimenziju koja je manje poznata. Iako je gledište koje psihološke faktore prenaglašava ili ističe kao jedine bitne uzroke ovog problema previše pojednostavljeno, jednako je nepotpuno osvrtati se prilikom liječenja isključivo na fizičke, konstitucione ili alergijske fakore. Bronhijalna astma kao psihosomatska bolest bi, iz ovih razloga, trebalo da se liječi na sveobuhvatan način, a to podrazumjeva tim, konkretnije koordinaciju pulmologa, psihijatra i kliničkog psihologa.
